هر تجهیز در طول عمر خود خواه ناخواه فرسوده شده و سطح سلامت آن کاهش پیدا می‌کند. اگر تولید‌کننده‌ای بتواند روند طبیعی افت سلامت تجهیزات خود را متناسب با شرایط بهره‌برداری آنها پیش‌بینی کند همزمان به دو هدف مهم دست یافته است: اول آنکه می‌تواند با تخمین مناسبی پیش‌بینی کند که عمر تجهیز چه زمانی به پایان رسیده و سرمایه لازم برای تجهیزات جایگزین دقیقا چه زمانی باید تأمین شود؛ دوم آنکه می تواند بفهمد که آیا برنامه های نگهداشت تجهیز، به صورتی هستند که سلامت تجهیز را در طول زمان دقیقا مطابق با سیر طبیعی افت آن نگه دارند و یا اینکه نیازمند بازنگری هستند.