درس آموخته ها، نتایج، صرفه جویی ها و هزینه یابی چرخه عمر این پروژه را می توانید در این مقاله مطالعه نمایید ...

خلاصه ای از تاریخچه و مدل مطرح شده در استاندارد PAS 55 و گام به گام پیاده سازی سیستم مدیریت دارایی های فیزیکی بر جریان پیاده سازی استاندارد PAS 55 در این مقاله ارائه می شود...

مفهوم مدیریت دارایی‌ های فیزیکی به‌عنوان یک رویکرد استراتژیک در سازمان‌های تجهیزمحور، در طول سه دهه گذشته وارد ادبیات رسمی صنایع در جهان شده است. مدیریت دارایی‌ ها بنا به تعریف ارائه شده در استاندارد ISO55000 عبارت است از «فعالیت ‏های هماهنگ سازمان برای تحقق ارزش دارایی ‏ها». تحقق ارزش نیز بر اساس همین استاندارد معمولا ایجاد تعادل بین مزایای عملکرد، فرصت ها، ریسک ها و هزینه ها را شامل می شود. این رویکردها به مدیریت دارایی‌ ها، پیش از این نیز وجود داشته است اما بیشتر در قالب مفهوم نگهداری و تعمیرات تجهیزات و دارایی‌ ها.

مدیران ارشد سازمان‌ها برای استفاده از رویکردهای نوین مدیریت دارایی های فیزیکی با یک پرسش أساس روبه رو هستند: «مزایای مدیریت دارایی های فیزیکی برای سازمان جیست؟ توجیه آن‌ها برای سرمایه‌گذاری در این حوزه چه باید باشد؟»

هر تجهیز در طول عمر خود خواه ناخواه فرسوده شده و سطح سلامت آن کاهش پیدا می‌کند. اگر تولید‌کننده‌ای بتواند روند طبیعی افت سلامت تجهیزات خود را متناسب با شرایط بهره‌برداری آنها پیش‌بینی کند همزمان به دو هدف مهم دست یافته است: اول آنکه می‌تواند با تخمین مناسبی پیش‌بینی کند که عمر تجهیز چه زمانی به پایان رسیده و سرمایه لازم برای تجهیزات جایگزین دقیقا چه زمانی باید تأمین شود؛ دوم آنکه می تواند بفهمد که آیا برنامه های نگهداشت تجهیز، به صورتی هستند که سلامت تجهیز را در طول زمان دقیقا مطابق با سیر طبیعی افت آن نگه دارند و یا اینکه نیازمند بازنگری هستند.

با توجه به گفته جان کمبل و جیمز پیکنل در کتاب آپتایم(Uptime)، زمان وقوع درصد زیادی از خرابی‌های تجهیزات را نمی‌توان پیش‌بینی کرد، زیرا حدودا 89% از خرابی ها ماهیت مستقلی از زمان استفاده دارند و از الگوی مشخص وقوع خرابی پیروی نمی‌کنند. از این رو به سختی می‌توان برنامه نگهداشت پیشگیرانه برای این نوع خرابی‌ها، تدوین کرد و پیامد فقدان این برنامه، احتمال خرابی تجهیز در زمانی است که عملیات سازمان به آن وابسته است. این نوع خرابی‌ها باعث تحمیل هزینه‌های اضافی به سازمان می‌شوند. هزینه‌های خرابی و ازکارافتادگی، محرک اصلی تعمیرات بوده و اولویت‌های تعمیراتی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. از این رو امروزه در صنایع مختلف سلامت تجهیزات دارای اهمیت بالایی است.

آیا تا به حال برای شما هم این پرسش ایجاد شده که ممکن است چه ریسک ها سر راه پروژه های مدیریت دارایی فیزیکی وجود داشته باشند؟ شرکت های پیشرو در این زمینه چه تجاربی دارند؟ برای مدیریت ریسک آنها چکار باید کرد؟ در ادامه سعی خواهیم کرد تا شما را با تجارب مدیریت ریسک در پیاده سازی سیستم مدیریت دارایی فیزیکی کارآمد و موثر آشنا کنیم.

بر اساس گزارش های جهانی تنها در صنایع تولیدی هزینه تولید از دست رفته به دلیل توقف های برنامه ریزی نشده بیش از 50 میلیارد دلار در سال بوده است. داده های شرکت های کلاس جهانی نشان می دهد که پس از پیاده سازی موفق سیستم مدیریت نگهداری و تعمیرات، شاخص OEE در این شرکت ها به حدود 90% افزایش پیدا کرده و کاهش 11 درصدی هزینه نگهداری و تعمیرات را در هر سال تجربه کرده اند. اما چطور این شرکت ها به موفقیت دست پیدا می کنند؟

استانداردها حداقل الزامات مورد نیاز یک سازمان را در موضوعی خاص تشریح می کنند. معمولاً استانداردها مسیر تعالی و دستیابی به اهداف و تعالی را تشریح نمی کنند بلکه سطوحی را مشخص می کنند که سازمان ها باید به آن دست یابند.

در فضای رقابتی امروزه، حتی بهبودهای کوچک نیز می‌تواند منجر به منافع قابل توجهی برای سازمان باشد. این موضوع به ویژه در صنایع تولیدی، جایی که اصلاح چند ثانیه ای فرآیندهای تولیدی یا کاهش تنها 1% عیوب، هزینه های بسیاری را کاهش می دهد کاملاً آشکار است. هدف اصلی شاخص OEE شناسايی ضايعات مرتبط با تجهیزات در بخش های مختلف و انجام اقدامات متقابل در جهت حذف ضايعات و بهره برداری از ظرفیت پنهان تجهیزات می باشد. شاخص اثربخشی کلی تجهیزات (شاخص OEE) حاصل ضرب سه شاخص دسترسی، عملکرد و کیفیت می باشد.